Je bent niet alleen…
29 MEI 2014 / LETTERSTROOM / 0 COMMENTS
Geef maar toe…
Je bent anders.
Je praat in jezelf. En tegen je computer. Soms staar je uren voor je uit of lach je zomaar hardop. Je observeert mensen en maakt dan notities in gekke kleine boekjes of in je telefoon.
Soms Vaak kun je úren praten over dat wat je bezighoudt: je verhaal, je personages, je plot, boeken die je inspireren en keuzes die je moet maken.
Je stelt regelmatig vreemde vragen. Bijvoorbeeld:
Vanaf wanneer smeet de prinses de kikker niet meer tegen de muur aan, maar zoende hem?
Hoe ziet een open botbreuk eruit?
Met welk niet te traceren gif kun je iemand doden?
Zittend achter je laptop oog je vreemd. Je lippen bewegen mee tijdens het lezen van de drie zinnen die je geschreven hebt. Je leest ze opnieuw en opnieuw en opnieuw. Als de flow er is, ram je op je toetsenbord op de maat van de muziek uit je koptelefoon, om daarna ineens stil te vallen en een rare, schijnbaar ongecontroleerde beweging te maken. Dan ben je half in gedachten ‘iets’ aan het uitproberen zodat je het kunt visualiseren. Hoe een koe een haas vangt, bijvoorbeeld.
Anders dus.
Maar het is niet erg, want je kunt jezelf goed vermaken. Zodra jouw vingers het toetsenbord (of een pen) aanraken ben je in je eigen wereld.
Stap je daar uit, dan heb je behoefte aan gelijkgestemden.
Je treft ze online, op fora, schrijfsites, sociale media en offline, in schrijfclubs, bij workshops, cursussen, in schrijfcafés.
Of je gaat vijf dagen met ze in Frankrijk zitten.
De waarde daarvan is dat je, wanneer je uit je eigen wereldje stapt, terechtkomt in een warm bad in plaats van onder de koude douche. Want laten we eerlijk zijn, zo voelt het toch als je je personages moet ‘verlaten’ en je je moet concentreren op je baan, het huishouden, de kinderen…
Tussen andere schrijvers blijf je in een soort flow zitten, waarin je verhaal kan doorsudderen en waarin je op nieuwe ideeën komt. Je kunt je frustratie delen, advies vragen, sparren over je plot, je motivatie hervinden, leren, ervaringen uitwisselen.
Het mooie daarbij is dat je aan een half woord genoeg hebt, waardoor je met één been gewoon in de wereld van je verhaal blijft staan.
En dat is goud waard.
Comments are closed.