Nachtmerrie in Frankrijk
19 mei 2014 Door Marcel van Driel 7 Reacties
5
De poort naar de hemel
De poort naar de schrijfhemel
Ik schrijf meestal overdag wanneer de kinderen op school zitten, een enkele keer ’s avonds. En hoewel het mijn beroep is, heb ik regelmatig het idee dat ik het er ‘even tussendoor doe.’ Naast de jongens wegbrengen en halen, mijn deel van het huishouden doen en koken, heb ik effectief 20 uur in de week om te schrijven, lezingen te geven/scholen te bezoeken, mail te beantwoorden, blogs te schrijven en sociaal te doen op Facebook en Twitter.
Dat is geen klacht. Dat is de constructie die wij thuis hebben afgesproken en hij werkt. En ik ben blij dat ik zoveel tijd met mijn twee jongens kan doorbrengen. Maar een paar keer per jaar ga ik een week tussenuit om elders te schrijven. Dan schrijf ik de hele dag en avond. Soms doe ik dat in mijn eentje, bijvoorbeeld op Vlieland, of in het huis van mijn ouders. En één (soms twee) keer per jaar vertrek ik met een groep collega’s naar Frankrijk. Daar doen we niets anders dan schrijven, eten, drinken en kletsen over het vak.
Moorden bespreken wij tijdens het eten.
Moorden bespreken wij tijdens het eten.
Deze week is het weer zo ver.
Ik ram
Ik ram
De komende dagen verblijf ik met ruim tien collega´s in een prachtige boerderij die gerund wordt door een Nederlands echtpaar. Ze zorgen drie keer per dag voor een heerlijke maaltijd en laten ons verder vooral onze gang gaan. Er zijn verscheidene ruimtes waar we kunnen zitten. Sommige hebben een koptelefoon op (ik sta erom bekend dat ik op de maat van rockmuziek op mijn toetsenbord ram), anderen werken in doodse stilte.
Afgelopen weken heb ik de manuscripten van ‘Superhelden3.nl’, ‘Trippel Trappel’ en drie AVI-boekjes ingeleverd. Ondertussen werkte ik karakters uit voor ´NMM´ (alias Nachtmerrieman), schreef de plot-achter-de-plot voor de thriller en bezocht het verlaten Tropicanazwembad om inspiratie op te doen voor de eerste moord. Deze week ga ik meters maken met het boek. Omringd door collega’s met hetzelfde doel, zonder kinderen, verantwoordelijkheden of digitale afleiding (er is geen wifi) ga ik de eerste hoofdstukken neerpennen over Madeline Finn, het lijk en de dader.
Het is het begin van een compleet nieuwe reis. Na twaalf jaar jeugdboeken schrijven, het succes van de Superheldentrilogie, het non-fictieboek ‘Waanzinnige Plannen’ en een geslaagd crowdfundingproject, is dit de start van mijn carrière als thrillerschrijver voor volwassenen.
Ik kan niet wachten.
Meer weten? ‘NMM’ heeft een eigen site en ik sta deze week in de Rotterdamse editie van het Algemeen Dagblad.
Ook een keer mee naar Frankrijk? Klik hier voor meer info.
Comments are closed.