Je weet het zelf nog niet, maar we zien elkaar terug

Net terug van een weekje schrijven in Frankrijk is het lastig om thuis mijn draai weer te vinden. Daar wacht een achterstand van een hele week nog te lezen kranten en post. Als ik mijn tas uitgepakt heb is de wasmand in één keer vol. De weegschaal zegt dat de uitgebreide maaltijden met calorierijke toetjes ervoor gezorgd hebben dat ik maar liefst drie kilo aangekomen ben. Tot overmaat van ramp houden ’s nachts twee jeukende muggenbeten me uit mijn slaap. Voldoende redenen dus om niet meer terug te keren naar Milonga.

Maar gelukkig viel er ook volop te genieten. Deze week hadden we gereserveerd voor ons eigen vrije werk. Dat leverde veel gespreksstof, gezelligheid en inspiratie op. Er werd hard gewerkt en toch overheerste het vakantiegevoel. ‘s Avonds bij het kampvuur doken we in Het Nederlandse Luisterlied en lazen elkaar voor uit eigen werk. In de groep met zestien schrijvers kwamen allerlei stijlen voorbij. Het werd een achtbaan langs sprookjes en fantasy, misdaad- en liefdesromans, horror en jeugdliteratuur, hier en daar doorspekt met hilarische grepen uit het leven van alledag.

Fons had al ingeschat in welke richting de balans voor mij zou uitslaan. Bij het afscheid zei hij me: “Jij weet het zelf nog niet, maar wij gaan elkaar nog terugzien.”

Milonga Frank en Jose 2016

http://www.josenotenboom.nl/milonga/

Comments are closed.