We schudden handen, schuiven tafels, tillen stoelen, verdelen flessen, rangschikken boeken, installeren printers, pakken uit, gaan zitten op de bank en wachten af.
Het duurt lang voordat iedereen er is, maar dat geeft niet. Er is koffie, er is thee, er zijn schuimpjes die het nog geen uur redden, de schaal wordt leger en leger.
Als iedereen er is, staan we rond de schrijfbibliotheek en het ís ook echt een bibliotheek. Een opzoeksysteem zou niet misstaan.
We lopen door het huis, en nog eens, en nog eens. Boven is de stiltekamer, waar meters gemaakt zullen worden. Dat moet wel, want de Nanometer die in de huiskamer hangt gaat tot 110.000 woorden. Die gaat gevuld worden, dat kan niet anders. Dat voelen we nu al.
Maar eerst eten, praten, voorstellen. Dat laatste duurt lang. Iedereen vertelt uitgebreid maar boeiend over zichzelf en over schrijven.
Dan is het praten voorbij en wordt er geschreven. Niet per se fysiek. Schrijvers schrijven ook in hun hoofd. Helaas is daar geen teller aan verbonden, anders was de nanometer nu al vol.
Stand eerste dag: 4.500.
Comments are closed.